Ιερές Κινήσεις

Οι κινήσεις Γκουρτζίεφ, ή ιερές κινήσεις ή ιεροί χοροί, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας του «Τέταρτου Δρόμου» του ίδιου του Γκουρτζίεφ.

Οι κινήσεις, λίγες εκ των οποίων έχουν διασωθεί πλήρως μέχρι τις μέρες μας, συνίστανται σε μια «χορογραφία», μια αλληλουχία κινήσεων χεριών, ποδιών και κεφαλιού, σε «παράταιρες», «άβολες», θέσεις, τις οποίες για να εκτελέσει κανείς, πρέπει να είναι απολύτως συγκεντρωμένος και επικεντρωμένος, με ισχυρή συνειδητότητα και παρουσία.

Ο ίδιος ο Γκουρτζίεφ, στο βιβλίο όπου σώζονται αποσπάσματα από τις ομιλίες στους μαθητές του απαντά σχετικά:

«Ρωτάτε ποιος είναι ο σκοπός των κινήσεων. Σε κάθε θέση του σώματος αντιστοιχεί μια ορισμένη εσωτερική κατάσταση και, αντίστροφα, σε κάθε εσωτερική κατάσταση αντιστοιχεί μια ορισμένη στάση. Κάθε άνθρωπος στη ζωή του έχει έναν ορισμένο αριθμό στάσεων που του έχουν γίνει συνήθεια και περνά από τη μία στην άλλη χωρίς να σταματά στις ενδιάμεσες. Παίρνοντας νέες ασυνήθιστες στάσεις αποκτάς την ικανότητα να παρατηρήσεις το εσωτερικό του εαυτού σου με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνηθίζεις κάτω από κανονικές συνθήκες»

Η Marthe de GAIGNERON στο «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ Ο Ι. ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ» εξηγεί περαιτέρω:
« Έχει ο άνθρωπος μια πραγματική εξουσία πάνω στις κινήσεις του; Πραγματικά, μια μεγάλη λειτουργική αταξία εμποδίζει να αντιληφθούμε την πρωταρχική ενέργεια. Μια αταξία που παράγεται από πολλαπλές εντάσεις, πολύπλοκους αυτοματισμούς που με τη σειρά τους συνδέονται με πολύ βαθύτερα εξαρτημένα ανακλαστικά.

Οι στάσεις μας, οι χειρονομίες, οι πόζες, πάντα οι ίδιες, μας χαρακτηρίζουν και τελικά αποτελούν ό,τι είμαστε, δηλαδή μια φαντασιωτική ταύτιση μέσα στον παραμορφωτικό καθρέφτη της νόησής μας.

Σε αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος δεν έχει πραγματική εξουσία πάνω στις κινήσεις του. Παρ’ όλες τις δραστηριότητες που μπορεί να εκπληρώσει τόσο στο σωματικό όσο και στο διανοητικό επίπεδο, ο άνθρωπος, πραγματικά, αισθάνεται και επηρεάζεται μόνον από τη μια πλευρά της φύσης του εις βάρος της άλλης, της πιο ουσιαστικής.

Συνεχίζει να αγνοεί την πρωταρχική ενέργεια – και ζει εγκλωβισμένος σε ένα καλούπι τυπικότητας, χωρίς τη δύναμη να αποδράσει από τα γρανάζια της αδιέξοδης σχέσης ανάμεσα στην αυτοματική κίνηση του νοητικού και την αυτοματοποιημένη λειτουργία της προσωπικότητάς του.

Η δύναμη της ζωής, φυλακισμένη σε ένα λαβύρινθο χωρίς διέξοδο, δεν μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο σε ένα σώμα δύστροπο. Τρέφει μια μηχανή. Και αυτή τον ξεγελά και, στη συνηθισμένη πορεία της ζωής του, δεν είναι δυνατό να δει ο άνθρωπος μέχρι πιο σημείο είναι σκλάβος των αυτοματισμών του.

Χρειάζονται συνθήκες πολύ ειδικές για να το γνωρίσει και να αναδυθεί μέσα του μια άλλη ποιότητα προσοχής και συνείδησης του εαυτού.» 

Οι κινήσεις πραγματοποιούνται με τη συνοδεία μουσικής, που είναι είτε ηχογραφημένη είτε παίζεται ζωντανά εκείνη την ώρα. Την μουσική συνέθετε ο ίδιος ο Γκουρτζίεφ και συχνά την εκτελούσε στο πιάνο ο De Hartman, https://www.youtube.com/watch?v=AOoVUmCkaco ενώ ακολούθησαν πολλοί πιανίστες, μεταξύ των οποίων ο Alain Kremski, https://www.youtube.com/watch?v=bIK3owKC0YU και ο Keith Jarrett https://onlineradiobox.com/track/1297236302265828736/